dojść z trudem

См. также в других словарях:

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• przejść — dk, przejśćjdę, przejśćjdziesz, przejdź, przeszedł, przeszła, przeszli przechodzić ndk VIa, przejśćdzę, przejśćdzisz, przejśćchodź, przejśćdził 1. «idąc przebyć jakąś drogę, przekroczyć coś, udać się dokądś, minąć kogoś, coś» W ciągu dnia… …   Słownik języka polskiego

• głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… …   Słownik frazeologiczny

• dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… …   Słownik języka polskiego

• posunąć — dk Vb, posunąćnę, posunąćniesz, posunąćsuń, posunąćnął, posunąćnęła, posunąćnęli, posunąćnięty posuwać ndk I, posunąćam, posunąćasz, posunąćają, posunąćaj, posunąćał, posunąćany 1. «ruszyć coś z miejsca, przesunąć do przodu, w jakimś kierunku;… …   Słownik języka polskiego

• dobrnąć — dk Va, dobrnąćbrnę, dobrnąćbrniesz, dobrnąćbrnij, dobrnąćbrnął, dobrnąćbrnęła, dobrnąćbrnęli, dobrnąćbrnąwszy «dojść, dojechać, dostać się z trudem» Dobrnąć do domu. Dobrnąć do celu podróży. przen. «z trudem dotrwać do jakiegoś momentu» Dobrnąć… …   Słownik języka polskiego

• dotrzeć — dk XI, dotrzećtrę, dotrzećtrzesz, dotrzećtrzyj, dotrzećtarł, dotrzećtarty docierać ndk I, dotrzećam, dotrzećasz, dotrzećają, dotrzećaj, dotrzećał, dotrzećany 1. «utrzeć dodatkową ilość czegoś, utrzeć coś do końca» Trzeba dotrzeć chrzanu, bo… …   Słownik języka polskiego

• dowlec — dk XI, dowlecwlokę, dowlecwleczesz, dowlecwlecz, dowlecwlókł, dowlecwlokła, dowlecwlekli «wlokąc donieść, dostarczyć do określonego miejsca» Z trudem dowlokła ciężki toboł do domu. dowlec się «z trudem, wolno dojść, doczołgać się, dojechać do… …   Słownik języka polskiego

• doczołgać się — dk I, doczołgać sięam się, doczołgać sięasz się, doczołgać sięają się, doczołgać sięaj się, doczołgać sięał się «czołgając się, idąc z trudem, pomału, dojść do celu; dopełznąć, dowlec się» Doczołgać się do okopów. Doczołgać się do wody …   Słownik języka polskiego

• doleźć — dk XI, doleźćlezę, doleźćleziesz, doleźćleź, doleźćlazł, doleźćleźli, doleźćlazłszy dołazić ndk VIa, doleźćłażę, doleźćłazisz, doleźćłaź, doleźćłaził, pot. «dojść dokądś z trudem, z wysiłkiem; dowlec się» Późną nocą dolazł do domu …   Słownik języka polskiego

• doliczyć — dk VIb, doliczyćczę, doliczyćczysz, doliczyćlicz, doliczyćczył, doliczyćczony doliczać ndk I, doliczyćam, doliczyćasz, doliczyćają, doliczyćaj, doliczyćał, doliczyćany 1. «dodać do sumy uprzednio obliczonej, włączyć dodatkowo do rachunku, do… …   Słownik języka polskiego